Kollarım ne yana düşse öksüz
Yağmur yağıyor ellerime
Siyah bir gece içimden kaçan gün
Yıl yıl değil ki sevgili
Sana aşk dolu şiirler yazıp göndereyim

Puslu dağlarda açan kır çiçekleri
Ele avuca sığmaz duygular içerisindeyim
Bir kadeh içsem yaşam denizinden
Kararıp kayboluyor bulutlar içerisine güneş


Delik deşik içim
Boşa koysam dolmuyor
Doluya koysam almıyor çuval
Yaşadığımız günler bal şeker olsa
Tatsız tuzsuz geliyor kaçıyoruz kaçıyoruz
Her gün biraz daha kendi kendimizden
İzsiz

Umurumda değil boş bakışın
Yıllar yılı uzaklara kaçışın
Tutsağıyız yürekteki barışın
Tutsaklığım mavi gökyüzü altın güneşe
Yıldıza aya bir çocuk kadar şekere balona aç!
Bir çocuk uyur gönlümde
Henüz peyda olmamış
Uçurtma uçurur durur saf tarafım
Etekleri fırfırlı kırmızı elbisem düşümde
Dün gece annem kimsesiz bir çocuğa verdi ardından ağladım



Bizde kalsaydı beraber oynardık dedim
Rüya buya beni dinlemedi uyandım
Aynaya koştum
Uçuşur saçlarımdan aklarım
aykırıyım
Henüz doğmamış çocuklar ölüyor bombalarla kana susamış cellat hiç uyumaz mı
uykusu gelmez mi zalimlerin




bir çocuk sekerek gelir yüreğime
İçim seninle dolu umudumda
yeni bir günde dün den kalma gün
Gün yaşarken ölür penceremde her gün
Yeni bir ümidin


Düşleri uyumaz hiç çocukların konuşur
uykusunda öksüz ekmek aş anne sayıklar... Duyan olmaz...

Nurten Ak Aygen
02.04.2016