Kafamın içinde birkaç baldırı çıplak
ve güzel kadınlardan arta kalan silikon dokunuşlar
Kimliğimi evde unuttum seninkini versene
bir günlüğüne
Çünkü ben adımı adının geçtiği kentlerde unuttum unutalı
Köşe başlarını tek gözlü devler tutuyor.

/ İnsanı bir çift gözden daha kolay öldüre bilir elbet kurşunlar
Oysa gözden ırak gönülden ırak bir yara bu gün aşk /

Yarım yamalak
ahlaksız
şeyler fısıldıyor kulağıma yirmilik ağzıyla
Elleri öyle güzel ki
bu bir intihar olabilir Tanrım diye gülüyorum
İnsan bir işi yapacaksa tam yapmalı
Yapmayacaksa ruhun ayarlarıyla oynamamalı...

Rastgele ölümler yaşıyor ve kusuyoruz aklımızı sokak ortasına
Gözünü sevdiğim yakışıyor mu hiç sana
bu gözyaşı
Diye keseliyorum sırtımı
İnsanın kendiyle konuşmaya başlaması
deliliğin birinci ve en önemli kuralı...


Cinayet var diye bağırışıyorlar cadde ortasında
bulvar gazetesi serip gitmişler üzerine uzunluğunca dağılmış saçları asfalta...
Arka sayfa güzelinin iç çamaşırındaki kan izinden dna örneği alıyorlar
Bir insanın ölümü bir popçunun dantelli çamaşırı etmiyor işte...

Tütün sarıp duruyorum
itinayla akciğer kanseri olunur
ve köşe başında bir hurdacı narası
eskiler alıyor.

İçimi burkuyor bu kahverengi yaşamak

Yaralarım hepi topu bir leğen bir maşrapa ediyor
ucuz değil mi diyorum
Satma abi sen bilirsin işine gelirse
İstersen ver bir kadına kurutmayı denesin bu cerahati diye dikleniyor...

İşime gelmediğine değil hoşuma gitmediğine diyorum
şiir gibi konuştun be abi diyor
çıkarıp bir düzine mandal hediye ediyor

Dağılmış pazar yerine benziyorsun
iyimisin diyor
hayatında semt pazarı görmemiş dudaklarıyla
Hiç sevilmemiş gibisin
istersen öperim el ayalarını diye aşkı geçiştirip eve gidiyorum...

A sınıfı süper enerji tasarruflu çamaşır makinasına sokuyorum kafamı
iyi ki almışım mandalları
yoksa nasıl asarda kuruturdum bunca yalnızlığı...