Şeyhim kainata alışamadım
kainat bana alışamadı

Şeyhim ben bir canavarım
insan şeklinde bir canavar
canavar şeklinde bir insan

Gökyüzünden
kül yağıyor
Cüzzamlı yığınlar yalıyor birbirlerinin kıçlarını
Histerik avuçlar geziyor
birbirlerinin kasık aralarında
Gezegensel çekim ve burçlarmış mevzu
gezegensel çekim lafa bak
hahahaha ...

Kainat
kan ve kül arasında toprağıma ve etime bulaşıyor
Ben bir bana yetmiyorum
kainat bana yetmiyor.

Doydum iklimine, parasına puluna, aşkına ve tenine
ben kainatı sevemedim
kainat beni sevemedi

Peri şahının kızı gelse
Düşler konağının hanımı soyunsa
Havva’nın kızları raks etse
Agrad Bat Mahlat soyu koynumda kıvransa
dişlerini etime geçirse
Suyu ve kanı aksa ağzımdan boynuma
yaprak oynamaz.
Ne su
ne rüya
işime gelirse içine gelmezse şiire dökülür tohum.

Ben bir canavar adam
adam bir canavar
zemin zaten cehennem .
O yıldızlarla kaplı gece
kandillerini Tanrıların yaktığı
Benim gibi kainatın sevemediklerinin ateşe atıldığı gök .

O ayın güzelliği
o dokuz yüz doksan şiir bana değil
ben değil

Bir göz
Bir el
Bir diz
Bir ayak
Bir piç
Bir fahişe
şekle bak şekle
Tüm ölümcüllüğüyle yükselen
şu tepelere
şu nehirlere
şu vadilere
şu ormanlara
ve
Venüsün üzerinde usul usul titreyen tüylere
ışığının şiirselliği her saniye büyüyor
ölüyor kutsallığı
yıldızlarının .

Boşuna gibi değil
hoşuma gittiğinden de değil
Ne getirirsek getirelim
elimiz boş döneceğiz her seferinde
Kanla lekelenmiş bir çarşafa sarılıp iğdiş et ellerine değenleri
ellerin değilmiş gibi
hep olduğu gibi .

Ben çok içerde bir yaraydım
sonradan hatırlandım
yakıldım
dikildim
sürüldüm
bombalandım
zehirlendim
içselleştirildim
Bir karıncanın boynunda ki yük gibi bindim üstlerine
Ben
sırtlanmadım
sırtlanmam
sırtlamam.

Beni kainata
Kainatı bana benzetmeye çalışanlar kan revan içinde
resmediliyor şehirde bir yerlerde

Bedenimi ve zihnimi kırk kere yaktım
acı çeke çeke
Yer ve göğün arasında en edepsiz dil
kainatı kurcalayıp yükseldim ben bu cehennemden
kime ne...