ŞEHİR VE ZAMAN

Bir adam tutuvermiş elinden zamanın
Uçuruvermiş koşar adım uluorta…
Bakakalmış bütün âlem ardınca
Gözyaşlarına karışmış hüzün.
Ayrılık rüzgârları eserken
Hüzün bulutları çöreklenmiş şehrin üstüne,
Hüzün hazana karışmış.
Ayrılık şarkıları söylemeye başlamış mevsim
Günler birbirine karışmış
Zaman dururken yerli yerinde
Vakit akşama ulaşmış
Birden bire kapanmış kapıları evlerin
Pencerelerin kırık dökük pervazlarından
Yorgun ışıkları uzanmış hüznün
Karalar çökmüş üstüne
Kara talihine yangın şehrin.
Loş ışıklar yayılmış etrafa
Hüzün şehrine dönüşmüş yazılar
Yazılar kara sevdaya dönüşmüş…
Ayrılık yüreğimde bir sızı,
Hazan mevsiminde ruhum,
Yüreğim paramparça…
Kayıp rüyalarında şehrin
Zaman tüneline takılmışım
Tutup yeni yetme çocuğun
Yumuşak ellerinden
Zamana uydurmuşum…

31.10.2015