Dosttuk!
Farklıydık:
Hayatı birlikte omuzladık,
Hiç yorulmadık…

Birlikteydik:
Birlikte dinledik dertli geceleri,
Birlikte yürüdük sessiz yollarda.
İçtiğimiz sigara ayrı gitmezdi!

Bize imrenirlerdi:
Bizim gibi olmak isterlerdi.
Biz mi?
Kimseye özenmedik, bizdik!
Esprilerimiz farklıydı,
Gülücüklerimiz içten.
Dünyayı birlikte çeviriyorduk,
Rüzgar saçlarımızı okşarken.

Bıkmadık, çekinmedik:
Bir gece çektik dünyaya restimizi,
“Hey dünya! Yiğitsen gel, biz buradayız”
Dedik ve hep orada kaldık!

Yıpratamadı zaman bizi;
Yürüdüğümüz yollar gibi eskimedik.
Yağmurlarda gördük gözyaşlarını,
Biz hiç ağlamadık…

Farklıydık:
Biz hiç geri dönmedik.
Maziyi düşünüp de üzülmedik:
Alnımız temizdi, mazimizde.
Tuttuk yakasından hain feleği,
Sulara savurduk kahpeliğini.

Düşmedik:
Ne ele, ne ayağa, ne de bizden ırağa.
“Ölene kadar ayrılmayacağız” dedik
Ve ayrılmadık.

Bir gece çalınca kapıyı ecel,
Kesince yolumuzu hain duvarlar,
Göğsümüz daha da kabardı;
Siper olduk birbirimize.
Üzerimize gelen kurşunları kapıştık:
Dostumuza değmesin diye.
Vurulduk göğsümüzden,
Yaladı kurşunlar pak alnımızı.
Vurulduk erkekçe yan yana idik,
Göklere yükseldik yine düşmedik!

Ayrılmamak için uykuyu böldük;
Biz hiç ayrılmadık, birlikte öldük!
00:15 – 14.11.1999