Bir kum saat’inde
Kum tanecikleri gibi
Zamanın üçüne beşine bakmadan
Sol yanımda
Ahtımı kanatarak düşüyorum
Dünüm de kan kırmızı bir kızılcık şerbet
Yarınım da dilimde kalmış adının pıhtısı
Yutkunamasam da adını söylerken
Şiirlerimin mealinden seni içiyorum
Cümlelerim çatlayasıya kadar
Utanmazsan sende eğer anılardan
İster bir okka mürekkeplere batır kendini
İstersen öldür beni öldürebildiğin kadar


Bu sondu hani
Korkuyorum seni yeniden sevmekten
Yokluğuma ağladığına bir inanabilsem
Ve bana pişmanlıklarına için sızlayarak
Üzüldüğünü bir hissedebilsem
İçimdeki eceline müsade edermiydim
Bilirsin ki bir gözyaşına
Yağmurları durdururdum haberin bile olmazdı senin
Hain ayrılıklara yazık edermiydim seni
Yalan gecelerde tenine yanık bir yalnızlığı bırakarak


Bir kum saat’inde
Zamanın keşmekeşin de sensiz nefes bile almadan
Yani anlayıcağın demem o ki
Baş döndüren bir sarhoşluğunun
Rüzgarına kapılmışım düşüyorum
Gökyüzü ’imiş, deniz’miş
Bulutların Beyaz’ıymış
Gözlerimin Mavisini yerle gök arasında bırakmışım
Papatyalar Sarı’ymış
Ve martılarda çığlık çığlığa bir aşk’a ağlıyormuş
İçimde fırtınalar koparken
Kimin umurunda gözlerimde senle birlikte ıslanırken
Bir gülüşün bile aklımda bunca zaman dururken
Ayrılığı bu sehrin sokaklarından sen bulaştırdın bana
Hadi gel de çıkar çıkarabilirsen lekesini
Gönül kurtulsa ruh kurtulamıyor bedenden


Kim demiş yaşıyorum diye
Danışıklı bir ölüş ise sensizliğin cehennemin de
Bir kum saat’inin ortasında
Hayat yalan dolan bir bela misalı
Ölüm dalgasını geçe geçe ölüyorum işte

Seni yazan kalemlerin
Her cümlesin de sözcüklerin yüklemini
Sıcak bir göz yaşına yüklüyorum
Bazı geceler gün ağarınca
Ayak seslerinin yankıları gelince
Kaç köşe başında sen diye gölgene değdim kimbilir
Ve bir virgülün soluk alması gibi kıvranırken oracıkta
İki nokta üst üst’e
Yokluğunun altında kimbilir kaç kere ezilmişimdir
Her satırbaşların da
Adını anmaktan ve seni yazmaktan yoruldum artık
Kalemimden seni kırıp geçirmekten
Dillere düştüm aldandım incindim
Aşk kemiğe dayandı artık
Ölüm arkam sağım solum
Ölüyorum işte hemde ölümüne ölüyorum

Ayhan’ca Cümleler
AYHAN AKDENİZ