ÖNÜME DÜŞEN ŞİİRLER

Bu günde…
Bir nehre kıyısı olmayan,
Kentin kalbini avuçlarken,
Heybesine hüzün dolduran,
Gecelere takılı kaldım…
Bu şehri üstüme deviren şer’in
Kefaretini ödüyorum.
Güneş lekesini gövdesinde taşıyan
Günden uzak… geceden kısa…bir günün,
Akasya kokularını bekledim gene,
Nefret ediyorum gülüşü su kıpırtatmayan
Kentlerin birbirine uzak düşmesinden.
Ve yağmurun topraktan ırak gölgesinden,
Başını alıp giden mutluluğun,
Bir daha dönmemesinden…
Ne kadar yaralı yağmur varsa,
Onu eliyorum elekten….
Gün batımını parmakları arasından.geçiren
Kendi kuyusuna düşmüş karıncaların
Ölümü geliyor gözümün önüne…
Bir de sürgünlere tuzak kuran
onursuz ayna kırıkları….
Sonbahar figürlerini akşamın yanağına asan
Şiirler düşüyor önüme…
Gölgesinden vazgeçen teni soğuk yağmurlar
Yok ediyor belli ki yarası büyük aşıkları.
Bu yüzden ölüyor ezbere bildiğim bütün şiirler.

Müşteba Güneş
.............................. Saygı ve Selamlar...