Aþk’ýn kýrmýzýsýna nede güzel yakýþýyordu güller
Dal verirken bahara bülbüller üstüne titriyordu
Gözlerim bir yaðmur buðusunda seni özlerken
Süremedim ellerimi sana süremediðim gibi
Ayrýlýðýn acýsýnda dikeni canýmý yaktýðýný öðrendim


Çoðaldým sana her gece uyku tutmayýnca
Gecenin karanlýðýna býraktým hep bir intizar
Dudak sustu dilsize döndü kalemler seni yazdýkça
Hangi harfe hangi heceye sýðarsýn bilmem ki
Adýn dilimin ucuna takýlýnca yalnýzlýðý öðrendim


El ayak çekilince boþalýyor þehrin caddeleri
Iþýklar sönmeden perdeleri çekiliyor evlerin
Dilime bir þarký dolanýyor içim dýþým efkar
Ne kapým çalýnýyor ne ýþýðým sönüyor her akþam
Penceremde yollara bakarak beklemeyi öðrendim


Kaç takvim eskittim sayýsýný saymadan
Unutursun dediler zamanla halimi görmeden
Söylemesi kolayda sende anlardýn böyle sevsen
Þimdi bir yaným meczup bir yaným serseri
Öfkelerimi dua ile yýkadým hep sabýrlarý öðrendim


Ayhan’ca Cümleler
AYHAN AKDENÝZ