düğmesini ilikledi bulutlar
cekildi göndere umutlar
o zaman doldurmalı kadehleri
tütsülensin yakarışlar hudutlar

yukarı bakın hele yıldızlar yok
kapıları acın bi gecitler nerede
buda kötü şakasıysa yaşamın bizlere
verilsin kozlar cekilsin gardlar

cicekler yapraklarını yedire yedire
kelebekliğinden utandı tırtıllar
hayat cilvesini göstere dursun
acıma duygusunu kaybetti kayıplar

şarkıları calan müzisyenler gömüldü
şiirleri yazan şairler öldürüldü
aşk acısı ceken mevlam neredesin
özü insanlık olan artık neyle beslensin

eller anlamını yitirdi ey dostlar!
güneşi utandı sıcaklığından yazı utandı
gözü olsa da görmeyen toplumun evlatları
duyulmaz oldu artık mazlumun feryatları

zevk ve anlık tebessüm adına
zincirlendi yılan iştahla kurdu örümcek ağını
şöhret ve fani canda şan uğruna
kaybetti ahlakını kaybetti nefsini insan