Kelimeleri hür bırakmak gerek
Bırakmalı dizginlerini
Gitmesi gereken bırakıp gitmeli
Çeki düzene ihtiyacı olan beklemeyi zaten bilirdi...

Kelimeler kuşağıdır yalnızlığın
Bir çift sözcüğün oluruna dökülüverendi
Ne çoğalır andıkça tüm perde aralığından sesini
Ne de azalır gitgide giden sevinçlerin türküleri...

Çekmeyi iyi bilir bir dert gibi bazen
Özlemi üzerine tüten erdemli bir vals gibi
Kayıp bir çocuğun umudunu diktiği ak bir tünel
Sevişmelerden kendine vücut bulduğu arlı bir melektir kelimeler

Bırakın kelimeleri
Onlar küçük bir tırtılın oluruna ererdi
Yobaz bir gecenin gündüzüne değerdi
Kelebeklerdi ocağının nadide bekleyenleri
Suçluya hakikati azar azar verendi...

Sen söyle ey katiplerin efendisi!
Vur başını zaliminin taşralı ocaklarına
Zaferi taçlandırmalıki masumların mektebi
Ders olsun öyle hazin birikimlerinden sıtkı sıyrılan hecelerine...

Anlıyor musunuz kelimeleri
Mühim olan tek konu budur acizliğimizde kalan
Yırtınan müziğine kanan bu kaçıncı senfoni
Ya nazarı üzerine boşalan kasım sonu yağmurları
Ya derdi kuşanan sözcüklerde hep bir hazin son karalı...

Git demeyi bildikçe geldi kelimeler birbir
Sal kendini derinlerine örtmeyi öğrenir gibi aralıkların
Garibanların ürünüdür bir dizi şair masalı
Kutsallığa bürülüdür daima kayıp kelimeler...

...