Sokaklarda dolaşabilmekse özgürlük
Özgürlükten kasıt bağırmaksa boş yere
Kast edilen savaşmaksa eğlencesine
Evet ben özgürüm!

Başkasının lehine kendi aleyhine konuşmaksa
Bilinir kişinin sadece riyakar dilindeyse
Topu soysuz onca şahsın eseriyse birde
Evet ben Özgürüm!

Nefes almaksa çıkar için savaşmaksa özgürlük
Unutmaksa maziyi nerde ilmim hani kültürüm
Suçlamaksa amansızcasına, ilaçlamaksa suçları
Evet, evet ben Özgürüm!

Nefsi donduran dökülen yapraklara baharsa gönlüm
Başlangıçsa sonsuzluğa o çok korkulan ölüm
Kurtuluşsa ermekse maziyi sermekse önüne
Evet ben Özgürüm!

Cesaret vermekse ödünç olarak veya çıkarı kötülüğe
Hesap vermekse gönlü ile yüceliğe
Sanki bunca kişi görüyorda bir tek ben körüm!
Evet ben Özgürüm!

Kuruntularla etkilemekse milleti, göz boyamaksa tecrübe
Hayatı bağlıysa bir Rus Ruleti’ne
Etraflıca düşünememekse ben niçin varım, nedir ömrüm?
Evet, evet ben Özgürüm!

Tutsaksa bilekleri, sığıntılıksa köşe bucak kaçmalar
Özgürlük sorarım sana nedir bu manasızca ayaklanmalar
Sonu bir yere varmayan işlenen tarihse kapalı koyu bir sonbahar
Evet ben Özgürüm!

Çamura dönmüş dünyada susamaksa sadeliğe öle yazmaksa
El vermiyorsa esir kampıysa çukur içinde demokrasi
Kaldırıp indirmem bir oluyorsa, bir taraf ellerim
Evet ben Özgürüm!

Nedir niyetin amacın nisbetin?
Bir küçük umudumuz vardı, niye kırdın geçtin
On yüz bin kerede olsa onarmaksa niyeti kırılanları eğer
Evet,evet ben Özgürüm!

Suç mu ceza mı ki, yolsuza mı varsın özgürlük, deliye mi?
Aldırmayan gönle mi konarsın, göçebe mi yaşarsın
Bizlere rağmen eğer aramızdan seçersen birimizi
Evet ben Özgürüm!

Ben beklerim önemi olan senin beklemen beni
Yüreğim kenetli dudaklarım tutsak, fakat elbet açılacak
Bir gün tutarda çekerse yaşamın ölümünden enseni
Evet ben Özgürüm!

Nedir özgürlük bilmem hiç de görmedim
Yoksa çaresizliğe lüzuma mı uzanır elleri
Özgürlük dediğin sevilen bir şiir mi, içini döktüğün üç beş satıra da
Evet, evet ben özgürüm, Ben Özgürüm!