Saklanan biri var
Yaşamın ritminde sıkışmış sokaklara
Cesareti yıpranmış baharında yaşlarının
Artık cesareti değil onu cağıran karanlıklara

Saklanan biri var
Giz edinmiş kendine esrar aralıkları
Kırmızı burnuyla nem olmuş yollara
Özünü unutmayan tek kalsa da sonbahar aylarına

Saklanan biri var
Nadide ömründe tünemiş yıkık duvarlar üstüne
Bocalayan biri olsada sözde imrenilen bendine
Sahip olduğu tüm anıları toplar ve gem vurur taşlara

Saklanan biri var
Göremezsiniz onu ulu orta bir cok yerde
Tarzı yaşam şekli olan evdir onun beynindeki sorular
Bulamadığı bir gecitte kaybolmayı huzur sayar boş vaatlere

Saklanan biri var
Ağlamayın onun icin sizi yok sayar acımayın ona
Kızın ki yalnızlığı tavan yapsın buğusu silinsin günahlarının
Cözemediği hayat sarkısında esi olsun kararsızlığın

Saklanan biri var
Care yok cıkmazlarında aydınlığı var
Devası mesken tuttuğu yara güzargahlarında
Anlam yoklar ve gizli kutusunda herşeyi saklar

Saklanan biri var
Her derde şifa her sohbete sefa lakin bir hic uğruna
Yoksa buhran yoksa sitem gülmeyi unutturur yanaklara
Acıları aratırken ücra boşluklara acının kendisi oluverir

Saklanan biri var
Sebeb arayan biri olursa görünür olur
İlklerde varolan bir nefes varsa soluklar
Aniden kaybolan insanlığın vasıfsız asli egosudur

Saklanan biri var
Elleri kenetli gözleri loş ve sabit ışığa
Sözleri dolu lakin bir fısıltı duvarlara
Özü aydınlık ama aslı karanlık dünyaya