dizime uzanan bu kimsesizlik
en kuytu yanýma dokunuyor
ve o ninni
Haliç’in her yanýna devrilen anason gibi yakýyor
tenine bile dokunamadan
yabancý þehri terk ediyor
patlayan soðuk cüzdanýmda
kimliðimi görsen tanýyamazsýn
aðzý açýk unutulmuþ þarap þiþesi gibiyim
kaskatý bacaklarým seðiriyor
o bilir
yeþil paltonun sol cebinde ciðaram
çoktan gazý bitmiþtir çakmaðýn
ya da donmuþtur elim deðmeyeli
o giderken
gardrobu mum yakmýþtýr
bütün gümüþler erimiþtir
bense
sabundan ocak vapurlarý kaldýrýyorum
Þubat’a gebe.
Asithane
Fotoðraf: Ferhat BÝÇER
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.