her gece
kalp kendini aðlayýþlara rehavet gibi salýnca
aþk kendini konuþmaz..
miktarý artar karanlýðýn
göz ucu iliklerinde belirir hayal
yetiþmez
belirgin yüzlerin bilinci yeminli anýmsayýþlara
etme sevgili
ah bilsen nasýl,
þefkat kendi hüznünü avutuyorken
bilinçaltýnýn parmaklarý yýldýz topluyor
debeleniyor gökyüzü,
uyutmamak için karanlýðýn gözlerini
ben ayýn gölgesindeyim,
ama/söyleyecek sesler sustu
kayýtsýz kaldý içselliðim
ki,
düþ salýncaklarý
kalem efkarlarý gibi ruhuma diziliyorken
bir yaným sendin
diðer yaným özlem..
....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.