Þaire gömlek giydirmiþler, kumaþý taa kederden. Pahasý biçilmez belki, ipliði bir tek elden. Dokuyan kendi bilir, nakýþý âþk ebeden. Ya sevdadýr, ya da adý hiç o kiþinin.
Hani bilirsiniz bundan sittin sene öncesi. Günlerden perþembeydi, yahut da pazartesi Neyse iþte! yani, bir cumadan öncesi. Ketum bir dolunay da, hani raký öncesi.
Yok, yok haþa! el sürmedim rakýya. Ama gören olursa, deyiversin kadýya. Belki hüküm verir de, para etmez canýma. Üç kuruþluk dünyadan, alacaðým isterim.
Diyor ki ahirim: El çek dünya ehlinden. Sen içtikçe, gülüyor mu dertler þu satýrlara. Hadi yaz da gülelim, yok mu mutlu demlerin? Acýnacak hâline, gülmeyen bir dost benim.
Bilmiyor mu ki hergele, þarabým âþk ehlinden. Aðu vermiþ ne çare, zýkkým da hoþ elinden. Gel de sen yaz azizim, mutlu hikayelerim. Gördüðün, göreceðin bir kýta hayat benim.
Hilâl ÖZDOÐAN
2014//Trabzon Sosyal Medyada Paylaşın:
Şiirşinas Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.