Ne bir daðý delen var ne de çöllere düþen. Hep bir yalnýzlýk var insanlarda artýk sevgi bedende yaþanan olmuþ ruhlar unutulmuþ, hisler vitrine kaldýrýlmýþ, tozlanmýþ sevgiler de okunan bir kitap gibi hatýrlanmayý bekliyor.
Ve tozlarý ne zaman üflesek bir acý yükselir. Kanar yaralar içimizdeki kitaplarýn sayfalarýnda gezerken iç çekmekler eþliðinde keþkeler dolandý dilimizde hep.
Keþkelerle yaþarken bir anda çýka geldi aþk, sevgi yeni bir hikaye yeni bir rüya baþladý ama eskileri gibi deðildi bu bir korku vardý içimizde.