Ne çok yaþlandý yýllar!
bitince bað bozumlarý
asmada korukken olgunlaþtý dillerimiz
beyaza karýlan saçlar tararken siyah dünleri
ne kahramandý gözler alevleri sönmeden
eskimeden dizin dermaný
yýkanmadan yüzün düþleri
bükük deðildi aþkýn beli nefesi nefes kovalarken.
çocukluk dediðimiz bir kýsa rüyaymýþ uyandýk!
envâ-ý çeþit þekerdi dünya gözümüzde
kuþlar vurulurdu tek sapanla
insan deðerliydi çok evvelden
oyun alýr oyun satardýk hile yoktu serde
saklanan yýllarmýþ biz ebe
ne çok sobelendik sokak ve caddelerde...
hayat kitabýnýn ayracýydý süslü gülüþler
her roman biraz bizdik kendimizle dertleþen
çürüyen üzüm tanesiydi gençlik izleri
tortusu hüzün tadý buruk ezgiden
susmayan dildi anýlar tazelenirken
devri düþük plakta
bez kurdeleli def eþliðinde raks eden
laternada bir atýmlýk þarkýydý insan süreci…
cildi eskiyen tenlere doðumla geldi önsöz
son sözü söyledi baþ ucu taþý
soðuk taþa kalýrmýþ ya insanýn adý...
adýnýz, yýlýnýz
bunca yýl nerelerdeydiniz siz...
hoþ geldiniz merhum!