cinas bir yalnýzlýða kürek çekiyorum ellerimde kerpiçli duvar yorgunluðu omuzlarým tozdan kale dokunmayýn, kan kusar avuçlarým
düþünceler bezirgânbaþý duygular mendil kapmaca ve sek sek oynuyor yalnýzlýðým ah þu ortada sýçan olmasa iyiydi…
birde bir pazartesi telaþlarým kalemde ip atlýyor körebe þehrin kalabalýðý söbeleniyor acýlar nereye saklansam?
sýrtýmda uzun eþek aðýrlýðý kafamda topaç çeviren düþünceler ve ruhum çelik çomak bu sabah bir istop edebilsem saatleri döneceðim çocukluðuma… Sosyal Medyada Paylaşın:
Semihhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.