Biraz elevermişsiniz öncesinden sorunun cevabını:

"Kimi evlerde yakışıklı damat, güzel bir gelin telaşı başlarken"

Eşitsizlik oradan başlamış. Aşk çocuklarının güzel olmasıdır eşitsizlik olan. Güzele aşık olunan bir dünyada tabi ki o aşkın meyvaları da güzel olur. Sonrasında yürüsün gitsin eşitsizlikler.

Fakirlik atadan mı miras? Mirasın tanımı da bu değil mi zaten?

Tam da öyle olmayabilir. Babaannem dört çocuğundan ikisini çocuğu olmayan kızkardeşine verir. Kendinde tuttuğu çocuklardan kız olanı ilkokul terktir, oğlan ise ortakul müstahdemliğinden emeki olur. Verdiği çocuklarının ikisi de (Bir kız, bir oğlan) üniversitede profesör olurlar. Her şey bir yere kadar miras, sonrası çaba, alınteri ve şansları değerlendirebilmedir. Paraolimpik oyunlar da bence bunun en güzel göstergesidir.

Bunları da dedikten sonra, sizin ve Suat Beyin söylediklerini desteklemek üzere şunu da belirteyim. Haziran ayında Türkiye'ye, Türkiye dediysem de onu tam olarak yansıtmayan Çeşme ve Bodrum'a geldim. Yurtdışında dolarla para kazanan bir ailenin ferdiyim. Ama bir çok noktada "Bu parayı kim, nasıl verebiliyor?" dediğim sahnelere, zenginliğe tanık oldum. Halbuki benim durumumda klasik replik "Türkiye çok ucuz" demek, karşılığında da "Tabii, dolarla para kazanınca öyle" cevabını almaktır. Ama dolar da yetmiyor Türkiye'ye. Yetirenleri görünce insanın çenesi düşüyor.

Özetle ustamıza şunu diyebilirim: "Fakirlik miras değil, yeter ki ciddi olarak çalış, kaliteli iş yap ve fırsat yarat" Ama o cipleri istiyorsan bunun cevabını ben de bilmiyorum (Gerçi bizim kasabanın merkezinde bir Gürkan Oto tamirhanesi var. Bir yolunu bulup gelirsen o cipi burada alabiliriz). Saygılarımla.

Malumun, benim oğlumun bir mağazası var.
Bir tarafımızda kargo firması diğer tarafımızda çiçekçi.

Her dükkanın yolla dükkan arasında bir bahçesi bulunur.
Dükkanın içini, yıllar önce yapılmamış olarak kiraladığımız için -azıcık da mimarlığımızı konuşturarak- ben yaptırdım. O bahsettiğim ön bahçeye de seramik döşeme yaptırmıştım.
İşte orada yuvarlak bir masa hep durur. Saat 14.00'ten sonra oraya güzel gölge düştüğü için otururuz.
Zaman zaman oğlan bir yerlere falan gittiğinde biz hanımla "NÖBETÇİ ELEMAN" oluruz.
Ben genelde bahsi geçen masaya oturur kitap okurum. Etrafı kesmeyi de ihmal etmem bu arada!
Ehh ne de olsa elimiz azbuçuk kalem tuttuğundan, yazdı mı yazan arkadaşlarımız olduğundan, bu durumun bize de bulaşmış olmasından mütevellit düşünür, değerlendirir, bir şeyler de karalarım.

Bakarım sağa sola.
Çiçekçiye-kargocuya ne arabalar geliyor bir görsen. Ne jeepler geliyor. Kamyon, kamyon bildiğin.

Senin de dediğin gibi,

"..... Aynı şartlarda geldik Dünya’ya ne mallarında gözüm var, ne de arabalarında. Yoksulluk atadan miras mı bizlere?
Niye böyle ki bu Dünya?” demekten kendimi alamıyorum.

O kişiler ne yapar, ne iş yapar, nasıl bir zenginliktir anlayamam.
Herkesin eşeği gölgede vesselam...

Kel'den öptüm.

Daire fasit değil aslında.Daireyi fastleştiren yaşamanın kanununu öteleyen bizleriz.

Orhan Baba ne diyor ;
Ne sevenim var ne soranım var
Öyle yalnızım ki
Çilesiz günüm yok dert ararsan çok
Öyle dertliyim ki
Bana kaderimin bir oyunumu bu
Aldı sevdiğimi verdi zulumu
Dünyaya doymadan geçip gideceğim
Yoksa yaşamanın kanunu mu bu
Bıktım artık yaşamaktan
Çekmekle bitermi bu hayat yolu ah ah
Bu yalnızlık bu dertler
Bekleyeceğim, bekleyeceğim
Geri dönmese bile
Alıştım kaderin zulmüne artık
Bana gülmese bile
Geri dönmez artık giden sevgililer
Her ümit ufkunda ağlıyor gözler
Bitmeyen çilenin derdin sarhoşuyum
Kahredip geçiyor en güzel günler
Bıktım artık yaşamaktan
Çekmekle bitermi bu hayat yolu ah ah
Bu yalnızlık bu dertler.

Üstadı selamlıyorum.Sağlıcakla.Saygıyla.

Baştan sona imtihan ki Rahman ve Rahim olan da ''Allah sabredenlerle beraberdir.'' diyor... Elimizde değil ki anamızı babamızı seçmek, kader bu yazılmış işte bir şekilde... Bize uymak düşüyor yazılanlara... Kutlarım Abim selamlar saygılar...