Aşağıda 1,500,000'dan fazla şiir başlıkları arasından "Şizofren" terimini içeren şiirler listelenmektedir. Şizofren ile ilgili şiirler "kayıt tarihine" göre listelenmektedir.
Şiirlerin "Şizofren" ile ilgili alakalı olup olmadıkları sistem tarafından otomatik belirlenip içinde aradığından konu dışı bazı şiirler listelenebilir.
Şizofren ile ilgili "
356
" şiir aşağıdadır.
Hala sen varmışsın gibi İki yastıkla yatıyorum.. Kimseye söyleme gidişini, ben söylemedim. Elimde senin siparişin olmayan torbalarla geliyorum eve.. Ağlaya ağlaya öpüyorum yattığın yastığı yorganı
Ameliyattan sonra etkisi geçen narkoz gibi hissederim acımı, umursama sen kadın, acıyan yanlarımızı geliştirdik her gidişte, hem acının tenceresi senin için gitmiyor ki ateşe, babadan miras kaldı bir bir, varsın bir tabak daha artsın soframızda ne olur ki, ne olur ki ben söyleyeyim. En fazla bin kaç kez daha ölebilirim. Bin kaç milyon küfür ederim. Bin kaç milyar ağlarım. Sonra kapanır yarası, izi yüzüme yansır, ayın şavkının geceye yansıması gibi, göğün renginin suya abanması gibi, aslında mesele gitmekle kalmak arasında değil, gelirken ne getirdin, giderken ne götürüyorsun, merhem bekleyen acıların vardı. Her beden hem de, afili acılar heybeden değil öyle, yüreğimi basa basa, kendimden kanata kanata merhem dayadım sana. İzi gitmedi. İzini örttüm. Şimdi izin ver de mahalle bakkalından biraz sevgi alayım. İki ekmek, biraz zeytin, sensizliğim acıkmış… Şimdi sen bana diyorsun ki resimlerde de sevme beni, kaç fotoğraflardan o zaman, al silü/etini yatağımdan… hey bacak aralarına düşkün piçler, edebim yırtıldı bağırmaktan, bak aşk seni benimle karıştırıyor. Bak Gönül ferman dinliyor. Böyle yapardı piçler. Hey hat… İmdat çığlıklarıyla yürüyorum kaldırımları, tam kenardan yürüyorum, taşlar bir kırmızı, bir siyah, bir kırmızıya basıyorum. Bir siyaha, bir sen ölüyorum bir ben, Oysa matematiğin henüz çözemediği bir sürü denklem vardı hayatımızda ve hayatımız hiç bilinmeyenli bir denklem olarak çıkardı karşımıza, sen “X” olurdun kolejlerin akıllı tahtalarında ben hala “Y” yi oynardım fakir mahalle okulunda, bu matematik yakıştırmazdı bizi birbirimize, o yüzden hiç bilmedi bizi. Oysa bilindik bir masal kahramanı olmak vardı seninle ucuz bir romanda, çay muhabbet falan işte ya, öyle kurtarmalı bir senaryoda değil yani, evimiz olacak, sen olacaksın bide ben, yeter işte bütün senaryo bundan ibaret, pekte kahraman sayılmazdık aslında ama, kendimizi kahraman zan edebilirdik. Ben öyle zannettim, sende masaldan kaçtın galiba. Hikayenin kötüsü oldum. Şimdi dizelerde yer arıyorum kendime, hangi şiirin köşesine sığınsam, hangi paragrafın kapısını çalsam.[/ikiyanayasla]