Seni çok özledim, annem!
Hissediyorum ruhun yanımda, kokunu alıyorum annem!
Ama, sana dokunamıyorum annem...
Gündüzleri, yokluğun gözlerimi buğulandırıyor...
Hasretin ise, yüreğimi yakıyor, annem!
Geceleri ise, karabasanlar rüyalarımı basıyor annem!
Artık, küçükken uyumam için...
O, ninni söyleyen kadife sesin yok annem!
Feryatlarımı duymuyor kimseler annem!
Sana sarılmak, sıcaklığını hissetmek, özlem gidermek istiyorum annem!
"Kuzum!" Diyerek, sabah kaldırır, saçlarımı okşardın annem!
Şimdi, senin minik yavrun öksüz annem! Yemeğini hazırlayan, akşamları masal anlatan anam yok, artık!
Kayıp oldu hayallerim artık
Kulağıma sesin gelmiyor annem!
Sensiz bak kuzun!
Kalk annem
şafak, artık anlamsız!
Güneş bak öksüz!
Dünyam yarım kaldı...
Gökyüzüm bulutlu...
Gözlerim Buğulu...
Bütün her şey neşesiz!
Her yer sensiz...
Bir ağaç gibi kaldım köksüz!
Sensiz bu dünyada anlamsız annem!
Sesini, kokunu, gülüşünü özledim annem!
Günlerce annem beni yanlız bırakmaz diye...
Hep yolunu gözledim!
Sensizliği yüreğimde sensizlikle közledim annem!
Bak, yüreğim yangın yeri sönmüyor annem!
Acılarımı hasret çiçekleri yaptım buketli...
Dertlerim kahır bohçasında, tek tek paketli....
Keder ise içimde katmerli...
İçimden gülmek gelmiyor artık annem!
Dinçer Dayı