Hürman

7.12.2012 10:40:58

Nem tutan bakışlarımdan yönsüz düşedursun ayrılıklar
Aynaya bir uğultu şeklinde yavan bakıyorum
Üç noktaya teslim ederek son cümlemi
Teninde biriken boncukları siliyorum geçmişin
Seherin buğulu soluğuyla matlaşan yaprakların gücenikliğini alıp ellerime
“Herkesin akşamı vardır elbet” diyorum
Derin ve siyah
Ve “herkesi bekleyen bir ezan”
Küf kokan lekelerini siler herkes sararan anılarla
Bulanıklık içindeyken aczi/yetisi…

Hani hep derim şiir/e baktığım zaman üç boyutlu bakış misali bakarım...birinçisi.; Şiir/in kural uyumu yanı yazılışdaki şiirsel/in hangi boyuttakı yazım uyumu...okuyucusuna nefes ve ses....buna eklıyecek ''DUYGU'' bunun mükemmelliği varsa şiirdir....inan şiirinizi iki defa okuma bile yetersizliğinin yanında beni bir daha okur dercesineğdi...ben toplumsal şiirlere ağırlık verdiğim için kalemimden ziyade şiir/in değil de düşüncemin diğer görüşünün gıyab-ı yargısız infazına maruz kalırım...sizde o sorun olmadığına göre umarım daha çok çalışma ile belli bir yere gelebilirsiniz...tebriklerimle sizi ayakta alkışlıyorum....sevgi saygımı eksik etmeden...Kadir Haktan TÜRKELİ