isyankarsahin

23.5.2012 22:48:44


Can Suyu...


bir tohum ekersin toprağa bin bir emekle
gözün gibi bakarsın
sevgini ekleyerek, can suyunu verirsin
her gün izlersin filizlenişini
büyüyüp yeşerdikçe, haz alırsın eserinden
gün gelir, gök gürler aniden
fırtına kopar birden
sağanak yağmurlar yağar üzerine
felaketler yığılır üst üste
kaybetme korkusu sarar ruhunu
aslan kesilirsin, alırsın koruma altına
yüzyıllarca yaşayacak bir ağaçtır
dalları umutla gökyüzüne uzanan
o senindir artık,
bilirsin huyunu suyunu
güvenin sonsuzdur…

sevda ateşiyle yanmayan ne bilir?
aşk şerbetini kanarak içmeyen
nasıl bilsin ki?
tadına da varsın
candan sevmeyen aşktan ne anlar?
yare kul, köle olmayan neye yarar?
ona gelen dert, bana gelsin demeliyken
gerçek sevenin dili, nasıl bedduaya varır?
sevdiğini sanarak kendini de kandırır…

yanıp kavrulsan, eriyip bitsen mum misali
hayalinden gitmez kaşlarının hilali
duydukça sesini için titrerse
kızgınlık ve küskünlükler kısa sürüyorsa
uzak kalmaya çalıştıkça
paralel gitmeye uğraşırken
yolların kesişiyorsa devamlı
iki gönül her derde,
tüm zorluğa oluyorsa razı…

unutulmuyorsa,
unutmaya çalıştıkça
anımsatacak hatıralar varsa
çöle sürgün edilen gönüller bile
aynı serabı görüyorsa
yine birbirini buluyorsa
kızgın kumlarda
temelleri sağlam atıldıysa
diller,
eller,
gözler ve yürekler
aynı dili konuşuyorsa
her şeye rağmen

’seni seviyorum’

sözü kulaklarda çınlıyorsa
kim engel olabilir ki
bu ölümsüz sevdaya
gönül kapıları her daim aynı kişiye açılıyorsa…



çok harika bir şiir olmuş yazan yüregi kutluyorum kalemin daim olsun şaire dost