_Chieftain_

1.1.2011 21:48:54

Yine felsefe ve sanatı kol kola gecırmıs bir çalışma olmuş. Ten kafesındekı yolcuğu başarılı bir şekilde dile getirmiş. Kah yüreğini, kah zınnını konuşturmuş; kah bu dünyaya kah öbür dünyaya seslenmiş şair...

Kişi önce kendı evini. kendi yüreğini ve kendi zihnini temizlemeli dercesine; iyi ve kötü, güzel ile çirkin aşık ile maşuk tezatlığına kendi deminden ayna tutan ve teşbihte soyuttan somuta geçişin güzel örneklerini sunmuş okurlarına... Duygu ve düşünce dengesini kıvamındal kurgulamış... Diğer bir deyimle hem özsel, hem de bütünsel bir denge oluşturmuş...

Kendi evinden seslenmiş bize, kendi özüyle, kendi temalarıyla insanın dönüşümü tanımlamış sanki şair... Özne ile nesne karşıt gibi gözüksede. Burada yanyana, hatta içiçe bir sarmal halini almış...

Şairin şiir yazım teknıgı beyit uslubunda olup, kendı tarzını böyle oluşturmakta kararlı görünüyor. Şairin dilinde arapça ve Osmanlıca kelimelerin zengınliğini görebiliyoruz. İyi niyetle bazı okurları yormamak ıcın, kendı kelime karşılıklarınıda koyarak bir öğretici tadında dile getirmekten keyf alıyor.

Şiirin sesi, seamntiği ve melodık yapısı, okurun düşünce ahengını genişletiyor. Felsefik bir düşünceyi sanatsal bir anlatımla birleştirerek ahlaki arınmaya taşımış şair... Daha iyinin düşmanı derler. Daha iyi ve daha gzüelini arama yolculuğunda başarılar dilemek gerekir şaire...

Emeğine sağlık, yeni kelimelerde buluşmak dileğiyle...