Vahdettin Yılmaz
10.10.2006 20:16:51Halk şiiri geleneğinde birinci dörtlüğün,ikinci ve dördüncü mısraları ile diğer dörtlüklerin son mısraları şairin yoğun emekle transa geçtiği vurucu yerlerdir.Sebeplerin yaşamda haklılık kazanmasının ve şiirin diğer dörtlüklerle kol kola girerek akıcılığa yürümesinin keskin virajları gibidir bu dizeler.Elbet ki şiirin diğer bölümlerini atıyor değilim ama arkadaşından kim olduğunun anlaşılacagı bu dizeleri hep önemsedim.Gelenekte yazılan şiirlerdeki düzeyi yine hep bu dizelerde aradım.
''Günü uzun kılmış ,sene yokluğun...
Mıh gibi çakılmış tene, yokluğun...
Etime yapışmış kene, yokluğun
İçimi acıtmış yine, yokluğun... ''
Bu dizeleri birer ırmak düşünün;devingen,duru,parıltılı.Peki bu ırmaklara akan diğer dize derelerinin de payı yokmu bu güzellikte?