10
Yorum
15
Beğeni
0,0
Puan
1800
Okunma
İçimde ki çocuğa şöyle bir kulak verdim
Şarkılar söylüyordu umut akışlarında
Gün ekmiş gözlerine ışıklarını derdim
Tavrını biliverdim tatlı bakışlarında.
Bozdurmuş demet demet saklı hüzünlerini
İki kuruşa satmış hicran dizinlerini
Hece hece derlemiş sevgi vezinlerini
Bağlanıp kalıverdim türkü yakışlarında.
Alevden bir gül olmuş toprak kokan elleri
Bal kaymağa bulanmış suskun olan dilleri
Sevgiyi kucaklamış pembe beyaz kolları
Vuslatı buluverdim hüzün döküşlerinde.
Öteki gülüşleri ne kadar da canlıydı
Takmış başına tacı ne kadar da ünlüydü
Öyle kıvraktı dansı ne kadar da şanlıydı
Neşeyle gülüverdim topuk sekişlerinde.
Derken birden yok oldu sanki suç işler gibi
Arafı mesken tuttu sanki göç işler gibi
Reva mıydı yaptığı sanki öç işler gibi
Donup da kalıverdim sevda ekişlerinde.
Beden aynı bedendi acaba ruh kimindi
Çiçek çiçek renklerle çırpınan vah kimindi
Öteki yüzündeki bunalmış ah kimindi
Bir anda soluverdim çelme takışlarında.
Yüksel Beyocaktan
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz