Çizgi bir roman karakteriyle
Derinliği aynı bir mutluluğun
Hızla geçilen sayfalarından
Ayrıldığında aklımın şuh kadınlığı
Beni kimselere bırakma ey Rabbim

Benim icazet aldığım hiç bir dün yok
Hayatımın ihtilaflı dualarını saymazsak
Kendimi peşkeş çekeceğim bir hayrım da yok
Ben annemin içinden sıçrayan haylazlığım
Hiç sebep olmadan vaktimi öldürür
Nef(e)simi tutup uyurum

Yaşamadım say
Hesap sorma sağlığı yok aklımın
Ölümün öpüştüğü hafızamın
Mesafesi kısa

Benim öğrendiğim hiç birikmedi
Kendimi harcadığım şey kadar değerim
Yani hiçten biraz fazla
Yoktan daha az

Ruhsatsız tebessümüm ve
Hukukta yeri olmayan hüznümle
Kim olduğumu kimliklemedim ki
Hiç hicvetmeden hasletlerimi
Kılıçtan geçirmedim ki mutluluğu
Ben yoktan az say Rabbim
Ben kul olmanın kuşu kanadı olmadan
Görüş günü mahşer olan vakte geldiğim de
Arafta yaşattığın gibi
Arafta tut