0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
749
Okunma
Bekledim,beklerken uyudum...
Sonsuz mutluluğa yattım tüm çıplak duygularımla.
Güneş sevgiyi sen geçerken,sigaralar yandı.
Ve bunca zamana yalnız insanlar doğurduk.
Güneş doğdu ve uyku...
Sevgi geçti seni sevgili.
Doğa kendisine uyandı.
Zambaklar,menekşeler bitti toprakta.
Bitti tüm yalnızlıklarım bu kalabalıkta...
Bir uçurum kıyısında kolları açık bekleyen yalnızlığım!
Gözleri eller gibi kapalı yumruk.
Hissederek tüm kalabalığı avuç içlerimde,
Eze eze daha da yalnızlaşıyorum...
Yalnızlıktan ölmek üzere olan bir ideolojik düşünce gibi yatacağım zihinlere...
Güneş her sevgiyi sen geçtiğinde,
Dilden dile zihinlere yerleşeçeğim.
Toplumsal bir acıyı,sana değişeceğim!
Unutulmamaya,
Ölümsüzlüğe,
Ve sevgiye uyuyacağım...
Habip Orak
