İçime düşen damlaların çıkardığı sesler kendine getirdi ruhumu.
Yüzümüz yüksek ağaçlara dönük.
Kırık dallarında gezinen kuşlar.
Gözümüzde ışık toplayan çocuklar.
Hayalleri çalınan genç kadınlar,
Yanıyor yüreği ateşli gençlerde.
^^
Sınırlarımızın belirlendiği bir çember dünya.
Özgürsüzlüğün doğurduğu özgürlük tanımı.
Esen rüzgar onu da aldı bizden.
^^
Sayın tanrı!
Kalk ve kendine gel!
Ölüm var tüm yansımalarında.
Uzat elini dünyanın ortasına,Ortadoğusuna!
Yanan minik eller sana açılmışken koptu.
Yüksek ağaçlar sana yaklaşmak istedikçe yok oldu.
^^
En direnişçi ruhuyla kardelenler bile usandı.
Hadi insanlık,sayın tanrının kalkacağı yok.
Kalk ayağa!
Ahlakınla,kültürünle,direnişinle!
Toprağa karışan tüm güzelliklerin hatrına...

Habip ORAK