Gecenin sessizliği vuruyor yüzüme.
Yatağımın soğukluğu üşütüyor sol yanımı.
Kalkıyorum sıcaklığın ardından, O’nu bulmaya.
Bir elime kahve bir elime sigara düşüyor istemsiz.
Aynı gökyüzü altında biz değil ama,
Yüreğime fazla gelen duman senin dumanınla buluşuyor havada.

Dudaklarımda senden kalan aşk kırıntıları yön veriyor dumanıma.
Senin dumanında adını,tadını bilmediğim bir kırıntı.
Biliyorum mısralarımın kadavrası,
Yaşarken başkasında sen,yaşıyorum içimde anlatamadıklarımı,hayallerimi...

Yaşım küçük belki ancak aşkımda,yaşadıklarımda benden büyük!
Sesler geliyor balkonlardan.
Yakalanıyoruz dumanlarımız henüz yeni buluşmuşken havada,babama.
Kırılıyor dalım,bardağım,
Patlıyor yanağımda acı sert bir tokat,
Uyanıyorum...
Karşımda babam;
’Günaydın evlat!
Yeni gün,yeni umut,belki de yeni bir aşk havada’...

Habib ORAK