Irgat bir düşe rast geldim günün tam da ortasında
Ve kapamadan gözlerimi yitip gitti gün ışığı,
Hacizli bir neşeyi payidar kılan bir çiçek bahçesine
Düştü yolum kifayetsiz bir sızıya denk gelmişken
Mihrabı yâd eden bir aşkın satır arası telaşı
Şu olmazın oluru anlık serkeş tınısı.

Gölgelenmiş bir aşkın mizacına ters düşmekse
Kaderin birincil işlevi, sustum,
Delirdim, devindim yeri geldi sığındım
En ücrada varlığım,
Kimine göre varlıksız bir kıtanın
Görünmez kıyısı, arkamda bıraktığım
Ne çok çakıl taşı, ne çok gözyaşı.

Hicap edilesi bir aşk iken meftun olunası,
Devranda huşunun tek merci değil mi
Şu kırık yürekte ne varsa saklı,
Görünmez bir elin tersiyle itelediğim yaşların isyanına
Rast gelmiş bir kez
Adı olmayan bir tesellide yüz görümü
Bir mutluluk heybeme tıkış tıkış.
Aksanı yitik bir lehçeye tabi olduğum,
Kırık kanatlı kuşların nöbete durduğu sahiller
Kadar uzağında karanın,
Karalandıkça beyaza çalan akçıl yarınlarım.

Gönüldü sırdaş ve hazin bir öfke,
Çaldırdıklarının kıskacında yüzü dönük bir hüzün
Bir günün tesellisi,
Bir gülün nefsinde saklı o revnak dokunuş;
Hutbelerin çeperinde,
Yerli yersiz gözyaşlarında:
Hele ki aczi benliğin;
Belli belirsiz bir dokunuş
Yetmedi nüktedan bir serzeniş iken
Kelamı hacizli yüreğin.

Kayıtsız tekelinde saklı bir hezeyan kadar asılsız
Hayli de düşkün bir yürek iken sevgiye,
Oldu mu şimdi,
Yitip gittin niye?
Sonsuz bir yontunun en karanlık istikbali,
Gönülsüz o atlas yorganın
En sıcak dokunuşu yüreğe, hanidir
Yitenlerin nezdinde
Söylerken son sözü.

Yine de muktedir sevgiye fazlasıyla kırık
Bir rotanın endamı iken yoldan çıkmış
Dirayeti yitik sakıncalı imgelerin.

Hayli nazlıyım hayli yorgun
Ve hayli ölgün bir ömrün nezdinde,
Vakur bir dokunuş yeter ki
Gönül koyma son hutbeye:
İçinde saklısın asılsız olmadığını bilmesen de
Nüktedan bir kıyam bizimki
Rağbet olsa nur yağardı
Esrikli aklımın indinde
Ve son bir serzeniş yitip gitmeden gün
Hatta sakıncalı bir bukle,
Kıdemsiz gölgelerin nazarında
En yalıtılmış yine de ararken dengimi
Ve haykırırken kaybettiğim vakur gölgemi.