Gönüller dostluk bağında can bulsun can olsun diye
Dur durak demeden, dostluk diye seyyah oldum
Gecelerim gündüzlere, gündüzlerim geceye kavuştu
Bitip tükenmeyen yollar da , dostluk umuda karıştı

Yoluma ne Mecnunlar, Ferhatlar, Kamberler çıktı
Hiçbiri içmemiş dost bağının candan öte şerbetinden
Hepsi susuz çölde serap peşinde koşar olmuş
Dostluk diye yanan yüreklere haram getirmiş

Yolumdan yüzlerce kervan geldi geçti
Her kervan yaklaştıkca gönül sel oldu
Vuslat yakın sandım dostluk kervanına
Ama nafile anladım ki
Kalmamış dostluk çoğu insanoğlunda
Dostluk yolcu, riyakarlık hancı kalmış
Herkes heybesinde yakışanı taşır olmuş
Dostluk diye yanan, dağlanan yürekler
Parmakla gösterilir olmuş

Dostla aşk ile oturup, iki kelam etmedikçe
Dostluk şerbetini tatmayıp dost bağında aşk ile gezmedikçe
Sonu olmayan ömür de neyleyim ben malı mülkü
Sonun bir arşın beyaz çapıt, oda nasip olursa
Bana dost lazım gönülden aşk ile muhabbet için

Gerçek dünya unutulup, fani dünyaya tapınır olunmuş,
Mizan nedir? Unutulmuş herkes kuyu kazar olmuş
Halbuki ki bilselerdi Kevser kadar tatlı dost şerbetini
Yönler farklı olsa da, aynı yönde birleşirlerdi yürekler
Selam olsun dostluk için yanıp dost şerbeti içenlere!

08.02.2016 P.ÇETIN