Yazgısına Kul Oldum

Hayalimde bir dünya taşı toprağı mavi
Kaç bahar kaç yaz geçti bir türlü varamadım
Dört mevsim on iki ay gülü yaprağı mavi
Uzandım dallarına bir türlü eremedim.

Hani masal derler ya sanki bu öyle bir şey
Rüzgarında kemanlar yağmurunda çalar ney
Gönül meyhanesinde coşarken muhabbet mey
Bana yer var mı diye bir türlü soramadım.

Sevgi ırmaklarından tebessümler akarken
Gül nefesli yürekler kiri pası yıkarken
Eller neşe içinde mani türkü yakarken
Ben ufacık kalbimde zinciri kıramadım.
,
Yürekler göz göz olmuş gönüller aşk deryası
Bitmesin hiç kalplerde sevgilerin hülyası
Zalim bile gönlünde çekmesin diye yası
Sarıldım dikenine gülünü deremedim.

Ben pembe sevinçlerde yitik hecelerimin
Mecnunun yaşı gibi çılgın acılarımın
Çekilmez cefasıyla ahraz gecelerimin
Hükmüne boyun eğip mührümü vuramadım.

Zaman zaman içredir dünya denen alemde
Zaman güman içredir gönüldeki elemde
Zaman aman dilerken diz çöküp bir kalemde
Yazgısına kul oldum sözümde duramadım.

Yüksel Beyocaktan