büyüklerimizden biri
ismimizle çağırdığında birimizi
"-eyy" derdik
tekrar ederlerse ismimizi
"-ne deyon "
daha sonra
"-ehn "
"-ha öküz ha!"
diye ikaz edilirdik
bölece
"-buyur" demeyi öğrendik

ya da başkalarının çocuklarını överlerdi
güya
"-beğenmediğiniz falancanın o(ğ)lu
"buyur" deyoru
"efendim" deyo
"hayır"
“evet” deyyo..
..
"senin gibi
ya-a!
ı ınh " demeyo
"cık" dedemeyyo
..

“-heye,
hı hı”, demeyo
“evet” deyo
diyerek güya özendirirlerdi.

daha sonraları da
"-buyur Alla’hın emri"
diye cevap almakla
neden böyle dendiğini anlamasakta
öğrenecektik.
..

ama doğru,
ama yanlış
kendimiz
yaşayarak,
sınayarak..
yanlış yaparak
görerek
büyüyecektik..





DİPNOT
ne deyon / ne deyyon / ne diyon: ne diyorsun
ehn: efendim, anlamadım-tekrarlarmısın, nee?
Deyo / deyo / deyoru : deye (şeklinde), diyor
ı-ıh: ya-a!, hayır, yoo