Hayatın karanlık dehlizlerinden yazıyorum şimdi,
Kanayan yaralarım kurumayacak
Kabuk tutmayacak bir daha biliyorum.

Biliyorum...
O çok sevdiğim şafaklar sökmeyecek
Yırtmayacak bir daha
Gecenin karanlık çirkin yüzünü
Söylediklerimin söz,
Söylemediklerimin köz olup,
Yürek yaktığının bilinmediği kadar,
Biliyor, anlıyor, ama anlatamıyorum işte...

Sensizliğin arefesinde,
Gecenin kocalmış
Gecenin en kırılgan, en futursuz zihninde
Yarım kalmış, bütün yarımlıkların diğer yarısı gibi
Ölümün kucağına uzanmak istiyorum...

Sevda taşıyacak kadar genç değil artık yüreğim
Üç’den beş çıkarttığım günler geride kaldı
Sevda uğrunda kavgalara uzanan,

Yollar yorgun, kollar durgun, yürekler ala bildiğine kırılgan bu gün...
İçimin gök yüzünde kanat çırpan yusufcuklar
Çırpınarak can veriyor, dipsiz kuyularımda...

İdris Telli