Ebem

“-gayfaya-bacaya veres(iy)e etdirmez
gapının eşiğinde golumdan dutardı
nazlanmama filen musade etmez
guşa(ğı)nın arasından dürülü
kim bili(r) kaş yumurta satıp da sakladığı
kıyat parayı
ponturumun cebine dıkardı

“-aman yavrım, ye iş de cığara işme olu(r) mu
parasını el alı(r), dumanını yel alı(r) deller
iki ğün sonura çoluk-çocu(ğu)nu
gucaklamaya gaksan, senden yüz çeviriler
değer mi..

yoldan gedennerin işdiği bile insanı nevrini bulandırıyo
zıkkımın kökünü içecesiceler
işmeden gedesiceler
bilmen ki ne bulu(r) da içerler
işdiklerine ğöre bi ilece yarasa canına minnet
ne yüzlerinde mesmurlu bi beniz
ne gözlerinde bi nur, görme(z) mi(si)niz

yolda sokakda bile ğörme(z) mi(si)n
tan, tan, tan.. öğsüre kansıra kendilerinden geçip gederler
hiş bi eceliynen de ölen var mı hunnarın
kiminin ayağı, kiminin boğazı kesilip batır
bi de insanın canı yanıyo
anaları neliklerinen böyütdü deye
hele onnarın kendilerine etdiklerine bak.”

“bilmen yalan bilmen essah valla,
bunu fakır dö(v)letler içerimiş
gavırlar çıkarımış bunu daa
gendi i(n)sannarına işdirmezimiş
bizim dö(v)let düşünmemi ki acabınaola















evlendik, mükellef olduk; mıhdar;
angarya da su yolu gazılacağında bile;
“-bobandan ayrısın, çocuğun okula ğediyo diye
önde ğeden beylerinen bir dutdular
gönüllerine ğöre salma saldılar
garınca gararınca elden geri galmadık
Allah ne verdiyse
çoluk çocu(ğu) elin eline bakıtmadık

aç-açık gomadım elden geldikçe
çoluk-çucu(ğu)n nafakasından kesip de
ağalarınan-beylerinen sidik yarışdırmadım
elin esgisini keydirmedim
kendim de keymedim
şükür..
Allah çoluk-çocuma da nasip etmesin

emme Allahı var, ne-zman bi epap cığara dutsa
ne-zman höyle “datlı datlı bi de ben
tellendireyin” deye canım çekse
Iramatlıg Ebemin hayalı dikili(r) anacıma
“-parasını el alı(r),
dumanını yel alı(r)..
marazı sana galı(r)..
işme yavrım hu zıkgımı”

“-bi teneden n’olcak” deye kendim ikna olsam da
“-yavrım bu zıkkım zatinden bi teneynen başlarımış
ti(y)reki olu(r)sun da
yazık deği(l) mi sana
içenner sankı burakmak isdemeyo mu
o cığarayı buraksa bile
cığara onu burakmazımış kine” deyoru
valla uzanan elim etişmeyo, varmayo tabakaya
















“-hanı eveli garının biri;
abdasında namazındaymış,
ötekininde gözü henkde,
çalıp-oynayıp galgıma(k)da

abdas-namaz ehli olan ötekine
“-gıı aba yaşın vardı varca(ğ) yere,
akrannarın galmayıp batı ga(yri)
hu çalıp oynamayı buraksan da
göp-gözel abdasını alsan da
namazını gılsan ya”

“-ne bileyin valla ay bacım
can çıkar huy çıkmaz demişler; namaza dursam da
aklım bireş sonura etçeğimiz henkde ”

“-gı aba ö(y)le deme gı
bak valla bi(r) başlasan var ya,
çok deği höyle bi(r) ay
vakıdın geçirmeden kılsan
hiş gorkma evel-Allah alışı(r)-ğedersin valla
bi daha burağamazsın” demiş

o da;
“-ay gelinimiiiz,
valla var ya sen boş ver çalıp-oynamayı da
sen namazı üş günce(ği)z bi boşla bakalım bi
bi ta(ha) gılabiliyon mu?” demiş ya

o namert olasıca, olmadan gedesice
ırcat edenneri yerler yeyesice cığara da
aynı mitli ö(y)leymiş işdee
boşlayamazımışsın bita ”
deridi zavallı..

hani; ebem; elinden-avcından irkildipde
ele ğüne ğarşı, beni mahçıp etmediği
ne-zman bi yanna ğediyosam
cebime zorunan soktuğu para
var ya..

“-aman yavrım cığara işme” der
başga da bişiy demezdi ya
valla gözümün öğünde,
böğünkü ğibi hayalımdadır..
elim varmaz
bana ilk torun deye de olsa
düşgünnüğünü bilirin ya
beni anama bile emanet edemediğini
benim eyinniğimi isdediğini...
yeniyetmeyken epaplar,
nayetinde otlanmağuçu tabi
“-buyur,
burdan yak” deye keyf ba(ğı)şlayollar
“-iş” deye yedekleyollar,
ı-ıh dedikmiydi,
öte yandan biri;
“-len olum garılar bile içiyo” de(r)llerdi
goya adama gaz veriyollar,
özendirmeğ uçu,

oyusa ebem;
o öykesi niyeydi,
cığaradan ne zarar gördü
ne alıp-beremediği varıdı bilmen,
ne bobam, ne dedem
ne damatları,
cığara işmezleridi ki

haaaa… bi seftesinde bazara gederkene
gamyonda
biri cığara işmişde
“-nevrim bulandı
nusibetin garısı neyder kine
bu torununu torbasını filen
sarıp-kokma(z) mı ki
çoluk-çocu(ğu) nasıl gatlanır kine”
deye deyviridi

de! onculayın
ı-ıh; gayfaya ğedip-geldim mi
hakgaten
evdekinnerin yüzü buruşuyo
bizim velet bile
“-bubaa gene cığara mı işdin deyo”
öpmeye ğaksam, başını öte çeviriyyo
ikrah..
mubarek de
ta içine ğadar işleyo insanın,
bi burnunu atda tanı,
ciğerlerine çekti(ği)ni var sen hesapla gari

emme bi varısa
sineğiken sinek bile
biliyo canının gıymatını
cığara içen adamın yakın semtinden geşmeyo





bi de varısa; valla
bilmen yalan, bilmen essah
bu gapba-malını gavır bize satarımış da
kendisi içirtmezimiş
söz temsili kendi dövletinde on liraysa
bizikinnere iki buçuğa satarımış
hemi de cavırın cığarasını içen
bi da başga cığara içemezimiş
alışgannık yaparımış
bizim böyükler bunu anlamazlar mı ki!”
..

“-dö(v)lete olunca üş guruşlug vergiden gaçan ca(ğ)aracı
her gün Amarkaya iki paket cığara parası
eşşekliği gabil eden
şikat etmez sırtındakı semerden
Amar(i)ka olmak varımış, Amarka…
donunu endiren seğidiyo adama.

“ne var gari ya?”






















DİPNOTLAR

salma: köy bütçesine katkı payı
tireki / tiyreki : tiryaki, düşkün
huy : karakter, davranış tarzı, Tabiyat, haslet, yaratılış
bita, bi ta; bir taha, bir daha
ğediyosam, gediyosam; gidiyor olsam, gitsem,














Ebem Iramatlık Döndüce idi..

Resim Çatkılı (Musdulu Dedenin hanımı Hatma Ebe / Fatma Güldal) Allah Rahmet eylesin.
kendisi erkekler gibi kahvehaneye oturur, sade kahvesinin yanında cığarasını tüttürürdü