Yırtık dokunaçlarımın eskimiş gölgesi üşüyor uzaklarda
Bir kadın karları eritip su dolduruyor aşkın sürahilerine
Ateşi yudumluyor gönlüm, içimde sönmemiş vahlar
Buğuyla şiirleri karıştırıp yağmur sağıyorum günlerden

Hangi zarı atsam yeryüzüne, günlerden hep yalnızlık
Yerinden sökülmüş dikişleri ayrılığa ilmekliyor anlar
Hangi çölün kumlarına yazdın aşkı, hangi sahradasın!
Yitip gittim tutkunun sorgusunda, son günaydınımsın

Küle sevdalı ruhumun kurumuş ağaçlarında sonbahar
Hangi yangın eritmiş dağları, dizlerimde ahirim intizar
Sil göğsümün hicran yarasını, kırgın dallarımda kuşlar
Üşüdüm sevdanın çöllerinde, henüz gelmeden kışlar

Çehremde çürümüş zakkumlar, usumda çocuk gülüşün
Ört unutuluşun kapısını, cehennemim olsa da öpüşün
Gözlerinin derin ırmaklarına al beni, denizlere dökülsün
Sana sevdalı bu yüreğim kâinatın sarı sularına gömülsün

Selahattin Yetgin