Ruknettin;
Bu şiiri yazmak için
Bir sivilce gibi sıktım yüreğimi.
Her gün bir cellat astım göğsümde,
Çirkin bir gecenin rahminden doğdu gözlerim.
Kendini boğazladı doğmamış çocuklarım.
Öldüm,
Bölüştürdüm, Bin parçaya…
Bakma çok sigara içtiğime Ruknettin
Erken ölecek kadar artist değilim.
O gelecekti!!!
Ben O’Na kitap okurken,
O omzumda uykuya dalmalıydı.
Şiirin en güzel yerinde öpmeliydim onu,
Bir sigara içip
Burnumdan içeri giren şeytanı boğmalıydım.
Gökyüzüne bir not bırakıp
Apar topar çıkıp gitmeliydik bu şehirden.
Ellerinin izini silmeliydik kentin duvarlarından
Ve delil sayılabilecek her yerden.
Gelmedi Ruknettin,
Bekledik
Gelmedi.
Haydi siktiret
Gidelim Ruknettin
Terk-i terk edelim
Al çantanı gidelim Ruknettin.
Bana kötülükleri örtecek türküler oku yolda
Ölçeksiz bir sevgiye gidelim.
Ömrümüzü yolluk yap Ruknettin
Kendimizi yiye yiye gidelim.


pynst_