DEPREM GÖÇÜKLERİ

Erguvanlı yollarda çoğalttım,
Firak bekleyişlerimi…
Beddua Hayrı-na okuduğum
Destansı öykülerim,
Tılsımlı nağmelere dönüştü.
Hayâl mayâl…
Gözlerimde, mahşer perdesi,
Yüreğimin derinliklerinde,
Onarılmaz pankreas sancıları oluştu.
Günün kızıl tortusunun çöktüğü,
Embesil akşamlarda…
Ab-ı Hayat ile ıslattığım taş yastığın,
Ar damarını irşâd edemedim,
Uçuk hayallerimin çapaklı gözlerini,
Açamadım evrenin aya’larına.
Koyamadım umudun çalar saatlerini,
Haznesindeki paslı yerine.
Yaşamın eğn’ime kurduğu,
Bubi tuzaklarını çözemedim,
Özlemlerimi, hasletlerimi, düşlerimi,
Hasır altı edip Cem ettim,
Yırtık heybemde birer birer…
Cem’i Cümlesini yüreğime kazıdım,
Ve lakin ;
toplayamadım geride kalan,
Afir niyetli deprem göçüklerini!

M.Güneş