Her şeye
Ve hiç şeye.


ağlayan yok
ağlayış var

' ölülere ağlayan göz kalmayacak ki '

ağlayan yok
ağlayış var


ölülere ağlayan göz kalmayacak ki
insan kalmayacak ki
şair kalmayacak ki

yoklar ve varmış gibi görünenler arasında çekilmez bi pisikolojik savaş oyunu oynatılıyordu

kurgusu / imgesi tam yerinde güzel bir Şiir okudum

kutluyorum

saygımla


.

Nirvana ....
bilmem ki hangi yaşamda
bir kuyu daha yazılmayacak alnımıza
kuyu da karanlık
dışarıda sis
yüzümüzü göremeyecek miyiz
her şeye
ve hiçbir şeye rağmen

Hayat en büyük hastalıktır...

I
Aşk sadece kendini öldüremez… Lakin zehirlediğinde hem kendi ölür hem de bedeni ölür…Toprağa bulaştığında yine kendi olur…Toprak yeniden ‘Aşk’ı doğurur.Hiç kimse kendi Aşk’ınıgöremez, hiç kimse bir başkasının iAşk yolculuğunu bilemez…Ama herkes birbirinin nedeni . Aşk’ı olmaya devam edecek.


II
İki gözü iki kulağı iki bacağı olmayan insan ,sadece yüzüyle örttüğü dünyayı, bir kere giydi ve o giysiyi defalarca kirletti. Hırpalanan giysisini düştüğü toprağa ,kendi elleriyle gömdü. Toprak oldu, taş oldu ama kendisi olamadı.


III
Hiç’in içinde en büyük cinayet sahibi zaman , biç’in içini doldurduğu anlamsız koca anlamların sardığı insan, kendini sarıp sarmalayan yaprakların arasında kendini biç’e kurban, zamana inkardan öte büyük bir firarın dışına kaçaktır. Yakalanmış ve hala arsızdır. Masum yüzlerin cinayet aracıları olmaları, hastalıkların hiç hasta olmayanlardan bulaşmaya başlamasındandır. Keşif ! Bütün yüzlerin yakalanması, dokunulmayana dokunarak debi’nin artmasıydı...
Yavaş yavaş büyüyen bedenimiz yavaş yavaş büyüyen aklımız ve yavaş yavaş ortaya çıkan duygularımız. Biz bizi tamamlamaya başladığımızda içimizin o sonsuz büyüklüğünü ancak ona düştüğümüzde far ederiz. Oysa yol uzun lakin hayat bu yolu tamamlayamayacak kadar kısa…Bir kelebek gülümsemesi kadar uzun olamayan hayat.

Unutma !
Hayat,en büyük hastalıktır.


Tebrikler...



sevgiler