"Ayrılık " dedim sonra.
Gün geçtikçe sızlar
Gün geçtikçe, sızın artar.
Sen üfledikçe harlar...
Ekmeği önünden alınan köpek gibidir bazende
ona ait en değerli anıları içinden söküp atmaya kalkarsın;
diş gösterir, hırlar.


Ayrılık dişidir, dedim...
Baba olursun birden.
Kucağında hıçkıra hıçkıra ağlayan, eli yüzü ona benzeyen bir yalnızlık bırakır kucağına.
Açlık bırakır
Suçluluk bırakır
izler bırakır dedim...
Sorular saklar senin ruhunda ve gece olunca, tüm çıplaklığıyla soyunur girer koynuna.
Dudakların Sahra
gözlerin Fırat olur...

..ancak
sana ait bir şeyi de alır
ve kesinlikle unutmaz ardında;
inancını.
Senden,
aşka dair tüm inancını söker alır.

Eskiden sadece sırtını kemirdiğin, defter köşelerine görünmez harfler karaladığın kalemin gelir aklına bi gün...
işte o gün okul biter ve
satırların mimarı olursun birden...

" İç mimarı " dedim...


Şiir: Remzi Kurnaz


Seslendiren: Mehmet Bilecen Ağabeyime Sonsuz teşekkürler ediyorum...