Yıkık ve dumanı tüten bir kentte, vazgeçti çocukluğundan.
Belki artık büyümesi gerektiği için,
Belki de yaşadıkları O’nu erken büyüttüğü için...

On adım ötesinde,
Elinde oyuncak bebeğiyle,
Vurulmuş yatan kardeşini gördüğünde,
Vazgeçti çocukluğundan...

Misket bombalarının,
Eskiden sokakta oynadığı misketlerden yapılmadığı öğrendinde,
vazgeçti çocukluğundan.

Bir gün, biri yüksek rütbeli,
Üç askerin getirdiği,
Babasının künyesini,
Boynuna taktığı gün vazgeçti çocukluğundan.

Arkadaşlarıyla, şakadan savaştıkları sokaklarda,
Gerçek silahların,gerçek mermiler attığını
Ve insanların gerçekten vurulduğunu
gördüğü gün vazgeçti çocukluğundan.

Bombaların,yağmurdan daha çok yağdığı bir coğrafyada,
Barut kokan,
Ölüm kokan,
Kan kokan,
Yıkık ve dumanı tüten bir kentte,vazgeçti çocuk olmaktan.

Elinde oyuncak bebeğiyle,
Vurulmuş yatan kardeşini gördüğünde,
Haykırmıştı gözyaşları içinde;
"O daha ölecek kadar büyümemişti ki"
Sanki kendisi koca adam olmuş gibi...