Altında
Çökmüş omuzlarıma kaderden mi?
hayatın ağırlığı omuzlarıma
çökmüş bir kere
yağmura tutunmuyor ki bakışlarım
tutuna bilse umutlarım
bir serçenin kanadına delicesine
şimşek gibi bakışlarım gök yüzü delebilse

suya yansıtsam düşüncelerimi
konuşuyorum toprakla anlatamıyorum ki
çekiliyor kabuğuna bir kaplumbağa gibi
yorgunluğum dağlara taşlara sunulmuş
görkemli ve mağrur gözlüyorlar her şeyi
Paslı namluların lanetlenmiş gezinde
gece günü gezdiriyor eteklerinde
ansızdır bırakacak şafağın ufkuna

bedenimde bir sızı ta derinliklerde
yeşermeyen ağacın dalları çıplak
kan dolanıyor beynimde köpürecek
sırtımı dayadığım dağların yalnızlığında
isyanların haykırışına bırakıyorum
bedenimi
gülüşlerim ve acılarım haykırışlarım
buluşur mu hepsi duru maviliğin altında
sana kalmış
sana....

06-01-2016
TEKİRDAĞ
YUSUF KORKMAZ