-Sen bilemesin ne denli yangınla oklandığımı…






senden koptuk kopalı her şey öylesine yavan ki
yaya kaldım amaçsız ve umutsuz
beni bir görebilsen yar
ha varım ha da yoğum her yanım mürt kokar
sanki bir de mumya’yım ruhsuz
gittiğimiz kıyaya illa ki varıyor o taş attığımız dere
o hüznüme ağlayarak
kasvet çökünce bizsizlikte sus pus oldu zavallı kıyı
soluk soluğa kalıyor haykırarak
içim içime sığmıyor yar isyanın dayım
çekilmez bir hasretle çıldırası özlüyorum kıvranarak

ne bir gelenim ne de bir gidenim var yar sevgi ile
illa ki de senden sonra
hiçbir hevesim de kalmadı ki vara bileyim menzile

giderken elini mi kestin kan damlatmış gibi sen yar
her daima körfez kızıla galebe çalıp da duruyor
dalgalar hüzünle söylüyor
kıyıya hırsla özünü çarpışta bizim türkümüzü
yağmur da yağmaz oldu ayak izin silinmesin diye
gülümseyemiyor artık martılar hep çığlık çığlığa
yalnızlık kol gezdirip de duruyor
savuruyor beni vicdansızca bir hiçliğe

ne bir gelenim ne de bir gidenim var yar şefkat ile
illa ki de senden sonra
hiçbir niyetim de kalmadı ki vara bileyim menzile

hangi bir duygum kopuktu hangi hissim sana kördü
veya düşen hangi yaprağı ezdim sensin
ki hangi ağaç çürük olan kökümüzdü
gecelerin içine gömüldü zifiri bir sisle kapandı dilim
burası neresi orada ne vardı akıl pisliğine karıştı
bak işte her yanım kördüğüm
bir tek seni tanıdım ve yalnız sanadır tek öldüğüm
bir tek de çiçek sensin bilip de gördüğüm
gel de bak işte son nefesteyim gitti gidiyor azar azar

ne bir gelenim ne de bir gidenim var yar özgü ile
illa ki de senden sonra
hiçbir isteğim de kalmadı ki vara bileyim menzile

hicranımı gördükçe kasaba da cehennem kaynıyor
vicdanlar sızlıyor gönüller de neşe çöktü
yıldız yıldız kırpıldı yüreğim aydan medet bekliyor
bu bir göz yanılması da değil mi yoksa
sabah güneşin doğuşuyla akşam batışı arasıdır
iyi bil ki benim seni bekleme nöbetim
tasından su bile içilmiyor artık o ayrılığın
küle döndü tümden umutlarım
ortada boynu bükük kala kalışım
sanki de bir külhan yetimi gibidir

ne bir gelenim ne de bir gidenim var yar övgü ile
illa ki de senden sonra
hiçbir desteğim de kalmadı ki vara bileyim menzile

hiç bulutta mı yok ki oralarda
binişte sırtına yağmur olup da düşü ver kucağıma
kar ol
şimşek ol
dolu olup da yağmura karış da gel
toprağın koynun da beni yeniden yeşerti versen
geçmiş ve geleceğimin taburesi sende dar ağacıyla
sakın kıyıp da vurmayasın tekmeyle
denizde mavisin yaprakta yeşil
senin o varlığın herkeste ışıl ışıl
sözünü yerine getiremedin ya kes o günah tadımlık dili
hani ya tutkunun ölümsüzlüktü vekili
nefsinin de istem çekincesi kollanmadı ki deşildi yara

ne bir gelenim ne de bir gidenim var yar sevda ile
illa ki de senden sonra
hiçbir hikmetim de kalmadı ki vara bileyim menzile

bak işte uzatmayınca o hışım şaşkını ellerini
boşlukta öylece asılı koydu körfez tutmuyor ki ellerimi…




(02.01.2016) AZAP…





Son derece mukaddes dizelerdi.


Yazan yüreğinize sağlık,kaleminiz daim olsun,

Her satır araları didik didik arandı..

Güzeldi..

kürşad çerçen tarafından 1/3/2016 12:33:16 AM zamanında düzenlenmiştir.

bu şiir böceği de çiçeği de haketmiş gerçekten...işte böyle güzel şiirlerin böcek almasına hiçbir sözüm yok ancak sitede yüzlerce şiir var ki bunların kısa bir sürede seçilmesi, okunması bu kadar çabuk mu oluyor acaba ? hadi ondan da geçtik; klişeleşmiş isimlerden arındırılması gerekli bu seçimlerin artık...kutlarım şiirinizi ve sizi...selam ve saygımla...

Her sabah doğan güneş bir sabah doğmaz oldu.... Elleri ellerimden kayıp giden yıldız oldu.... Giderken bıraktığı tüm renkler siyah oldu....Ben yıllarımı kaybettim anılarımı değil. Ben mutluluğu terkettim. Acıları değil.... Ben sevgimi yitirdim. Nefretimi değil.... Ben yaşamayı unuttum. SENİ değil....yıllar geçer o benim hep yanımda olur derdim hiç gitmez ellerimi bırakmaz derdim beni unutsada adımı ve gözlerimi asla derdim meğer varlığımı bile hiçe saymış,

demiş şiir...

Hayat yasandığı kadardır. Ötesi ya hatıralarda bir iz, ya da hayallerde bir umuttur.

Tebrik ederim Kadri abi...

selam ve saygılarımla...