eğer ki bir çocuğa içten isteyerek gülümsedin ise
güneş olduğunun resmidir
çünkü o minik çocuğun
hayatınca kalbi hep seni taşıyacaktır
zira onun eli kolu ve gizli bir itici gücü olacak sındır
tüm ömrü boyunca

şu an içimiz de her daima buruk ve kederli bir durum var
bu kader mi?
yoksa insanlıktan yoksunluktan mı doğar
hiç bilemiyorum ki
bir şeyler nedense bizim özümüzde hep eksik
her daima şükür et sekte
elimizde ki küçük bir lokmayı bile çalıp çırpıyorlar
ne bir huzur kaldı nede bir mutluluk var

çocukluğuma asılı durdu şu anda hayalimle zaman
o beni sevip de okşarken
hele ki sevgiyle bana o sarılışı da yok mu?
ve başımı okşarken hafızama resmetmişim ben
o babacan “Hacı Kayayı”
has oğlu has bir kutlu adamdı vesselam
ter temiz iki çekirdek bir dirhem idi her an
El Aziz kokardı elleri onun Harput’tan aldığı feyizle
onu büyük küçük hep sayar ve severdik
elinden hiç düşmezdi ki kamçısı ve bastonu

çizmeli haliyle onu gördüğümüz zaman
sevileceğimizin tam garantisiydi
güneşin yerde ki temsilcisi gibi gelirdi bize
içimizin içini de sımsıcak ısıtan
ayrılığa kavgaya asla izin vermezdi mahallemizde ailelere
o anda arayı bulur şipşak barıştırırdı
her derde devaydı
çünkü her yerde oydu küs ve kırgınları barıştıran
oydu çocukları şefkatle gözetip koruyup da kollayan

şimdilerde öyle mi ya
ne büyük kaldı ne de bir küçük
kurt kuzu postun da karma karışık
hal ve gidiş sıfır
iyi halden içeride herkes
dolandırıcılık en karlı meslek oldu
silkeleyip çalıp da çırpıyorlar bizleri
tıpkı bir halı gibi


az vicdan
az da merhamet gerek bu insanlara
onun için yolum düştü ya bit pazarına
dedik ya çocukluğumuzda ki güzelliği ararız ebediyen
belki bir köşede bir tane numune kalmıştır diye
başımızı okşayış ta bize içten gülümseyen
içimizi güneş gibi ısıtanın belgesi veya resmini
hala daha arar da dururum ben biteviye
daha çokta arayacağımızı bilerek
ne halt ettikse önce öz kendi kendimize ettik
işin sonunu da hiç düşünmeyerek
şimdilerde hep hayıflanıp da duruyoruz
başımızı taşlara vura vura ne yaptık biz diyerek…



(03.01.2015) AZAP…