İstanbul sen bensiz ben sensiz olamam
Sana kavuşmak istedim yılların hasretiyle
Dolaşırken yağmurlu ve puslu bir sabah
Bende ki gizli aşkını kimseye söyleyemem
O zaman kimse inanmaz ki garip derdime
Bende mi ,aşkımda mı bilemem kabahat
İstanbul benden istiyordu bin bir görev
Yapamazsan diyordu git geldiğin yere
Yapsa diyordum ölmeden resmini Vangog
Dünyaya bedeldir yüksekten görüntüsü
Üstünde de gördüm parlak bir ay ve hilal
Onu hiçbir şeyle yapmam ki asla takas
Köprüleri bile olmuş İstanbul’un süsü
O benim aşkım ve o benim sevgilim
Kimse bulamaz ona yakışmayan kelime
Boğazı da görünce insana gelir heves
İçime çekiyorum kokusunu hep içime
Rüyamda görsem de adalarını birden
O olmazsa benim için biter bu hayat
Ve onun için arıyorum bin bir çare
Onun için İstanbul sana yapıyorum hitap
Ve aşkımı haykırsam da yüzüne kime ne

Selçuk Noyan Ataseven

14.09.2013 Cumartesi
Cevizli / Kartal