işte gece oldu yine
yat vakti
oysa hiç uykum yok
ama başka çare de yok
ister istemez gideceğim
döşeğim serili
yastığım
yorganım
soyunup gireceğim içine
yumacağım gözlerimi
ama gelmeyecek
dön sağa
dön sola
zaman ilerleyip gidecek

uyuyacağım sonunda elbet
ama kabuslarla birlikte
horozlar duyulmayacak
sabah ezanı okunmayacak
kasıklarım şişmiş
işeyecek bir yer arayacağım
belki gaz sancılarım tutacak
bir yer bulsam bile sonunda
bok sidik içinde
kokular boğacak

oysa demiştin bana
bu gece öyle olmayacak
yat borusu çaldığında
yum gözlerini korkma
çünkü ben geleceğim rüyana

el ele tutuşup koşacağız
dağlara
yaylalara
yeşil vadiye vardığımızda
bir çağlayan çıkacak karşımıza
orada duracağız
soyunup çıplak olacağız
koşacağız altına
damlalar başımızı okşayacak
balıklar üstümüze sıçrayacak
sonra güneş seslenecek
diyecek haydin orman gölgesine
orada özgürsünüz
sevişin gönlünüzce

“Haydi, yumdum gözlerimi…”

Tevfik Tekmen. Ocak/2016/Lüleburgaz