al varaklarla bezeli bir sarayımız yok
yüz develi, kırk katırlı kervanlarımız da
kırık dökük bir evimiz var hepsi
pencereleri gıcırdayan menteşeli 
ama içi hatırla huzur döşeli
bana yeter dersen bir tabak bezelye
bir tas sarma
gerisini hiç sorma 
bir çift elimiz daha olur mu diyoruz
bir hâl soranımız olur mu çölde!





bir dert kapımız var bil sadece 
onurla şerefle açılır kapanır 
kendini nadide bir çiçek say 
ister kasımpatı ister Esra’rlı bir orkide 
kulağına küpe olsun e mi
çiçekler ne vazosuz,
ne susuz kalır bizde
belki altınlarla donatan olur gerdanını
kadife bir mendil yeter dersen
gerisini düşünme
imzâla fermanı!




sakın " benden gelin olmaz" diye değil
" annemden kaynana olmaz" diye yaz aynana 
hep bir kızımız olsun istedik
elin balta olsun hiç önemli değil
dilin pırlantaysa 
eksiklik saymayız hiç
beceremediğin işse, aşsa
karanlık saymayız yüreğin güneşse
başımıza altından taçtır orkide
aradığı kendi gibi helâl süt emmiş bir eşse!



öyle çok paramız yok çok pulumuz 
bir halımız var bir de çulumuz 
neticede iki metreye sığmıyor mu en uzunumuz
bir canımız var bir de candan öte Şükrü’müz
eleğimiz varsa eleriz unumuzu
sıkıca kapatır kimseye göstermeyiz avucumuzu 
diyeceğim o ki 
unutursun annesizliğinş
sen ağrılarını asarsın eşiğimize
biz de bağrımıza basarız kuzumuzu!


kulağınla değil
yüreğinle dinle Esra’rlı orkide 
gelin değil elin lâzım bize
"el kızı" değil "bal kuzu" olur musun bize!




ToprağınSesi




.