Düşüp şimdi tüm unutulmuşların peşine
Çocuk olmak vaktidir o kırık yeşilli kırlarda
Tonlarında korkusuzca yuvarlandığımız
Gürültüyle akan çaylarında yıkandığımız
Savaklarında kirli ayaklarımızı yıkadığımız
Arkların içinden kayıp giden çocukluğumuz

Çelik çomak patlatıp toprağa gömüldüğümüz
O koyu kırlarında renklerine boyandığımız
Bizi koynuna çağıran o sinema şölenlerinde
Buz gibi gazoz içip, çekirdek çıtlattığımız
Perdedeki düşlerimizin peşine düştüğümüz
Günlerden hiçbir şey kalmamış artık geriye

Ömrün hoyrat askısında masallar çabuk bitti
Uzun çocukluk günlerimiz artık bilmece gibi
Yaşam taksitlere bölündü, hüzünler büyüdü
Cennet-i Ala’da doyumsuz haramiler türedi
Kul olduk bizlere biçilen üç günlük ömürlere
Sıratı geçemeden henüz yolculuk sona erdi

Bir söğüt gölgesi arıyorum huzurla uyuyacağım
Eskimiş o fotoğraflarda yolculuklara çıkacağım
Ölüler diyarını geçip sevdiklerimi uyandıracağım
Bir taş olup şu kocaman kâinatta yuvarlanacağım
Haksızlığın tabularını yıkıp kırık aşkları onaracağım
Kimselerin cesaret edemeyeceği kararlar alacağım
Sihirli aynalarla donatıp şu kocaman yeryüzünü ah!
Çocukların hiç büyümediği bir dünya yaratacağım

Selahattin Yetgin