3
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
2391
Okunma
Tan yeri ağarırken,
Güneşin ilk ışıkları ile kımıldanıp ağır,ağır,
sonra nazlı nazlı açmasına şahit olmuştum ,..
dağ lalesi,..anemon’ un...
Gece üstünden geçen fırtınaya rağmen,
o narin haliyle toprak anaya tutunmuş,..
mor kırmızı güzelliğini taç yapraklarının içine gizlemiş,..
derin bir uyku seansındaymışcasına,
başını boynuna düşürüp,
sabaha sabretmiş,..
yağan yağmura ,esen rüzgara aldırmadan...
yıldırımların ortalığı kaldırmasını umursamadan...
Çünkü ;
Vakti geldiğinde, güneşin doğacağını,
karanlığı ışığı ile boğacağını,..
ve o yamacın, bu seramoniyle uyanıp,
rengarenk bir coşkuyla katılacağını,..
Biliyormuş....
.................................
Nereden mi biliyorum...?
Anemon’ un yalancısıyım...
SELDA İYİEKMEKÇİ
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz